The Great Resignation — Vooruitzichten voor Europa 2023

Is de Great Resignation, het fenomeen waarbij mensen massaal hun baan opzeggen in de Verenigde Staten, besmettelijk? Sommige experts en nieuwsmedia zeggen dat The Great Resignation in 2023 eindelijk de Atlantische Oceaan oversteekt naar Europa. In deze blogpost gaan we dieper in op de Grote Ontslag, inclusief de oorzaken, de impact ervan op de Europese arbeidsmarkt en wat de vooruitzichten voor Europa in 2023 zouden kunnen zijn.

INHOUD

1. Intro: Amerikaanse versus Europese cultuur
2. Wat is The Great Resignation?
3. Komt het Grote Ontslag naar Europa?
4. Waarom zeggen zoveel Europeanen hun baan op?
5. Hoe kunnen we het beter doen?

1. Intro: Amerikaanse versus Europese cultuur

In sommige opzichten lijken Noord-Amerika en Europa behoorlijk op elkaar. Veel Amerikanen zijn immers van Europese afkomst, beide continenten zijn gehecht aan fundamentele democratische principes, en ondanks ernstige economische neergang hebben ze een van de hoogste levensstandaarden vergeleken met de rest van de wereld.

Als het echter om politiek, cultuur en levensstijl gaat, kunnen we gerust zeggen dat er een paar belangrijke verschillen zijn tussen Europeanen en Amerikanen. Van het overheidssysteem tot de manier waarop de gezondheidszorg is georganiseerd, van de manier waarop ze hoogpresteerders belonen en helden vieren, van hun liefde voor airconditioning tot Super Bowl Sunday, Amerikanen hebben vaak een andere kijk op het leven dan hun Europese tegenhangers. Ze geloven sterk in de kracht van zelfexpressie, onafhankelijkheid en individualisme, terwijl veel Europeanen afhankelijk zijn van de staat, hun families en hun sociale netwerk om hen gedurende hun hele leven te ondersteunen.

Werken om te leven, of leven om te werken?

Bedrijfscultuur? Ook nogal een contrast. Sommigen zullen misschien beweren dat Europeanen werken om te leven, en Amerikanen leven om te werken. Dit wil niet zeggen dat Europeanen niet hard werken. Het is gewoon zo dat ze een meer relaxte benadering lijken te kiezen als het op hun carrière aankomt:

• Europese werknemers hebben vijf tot zes weken betaalde vakantie (tegenover twee tot drie weken in de Verenigde Staten), en ze nemen die zonder ook maar het minste schuldgevoel jegens hun werkgevers
• De gemiddelde werkweek voor voltijdse werknemers in de Europese Unie bedraagt ongeveer 40 uur. Nederland heeft een van de kortste werkweken ter wereld: de gemiddeld is 29 uur — ver verwijderd van de Verenigde Staten, waar veel mensen overwerken 47 uur per week, en zelfs een werkweek van 60 uur is geen uitzondering
• Structureel overwerken is in de Verenigde Staten algemeen aanvaard. De meeste Europese werkgevers en werknemers beschouwen dit als archaïsch en geloven dat het niet langer van deze tijd is.
• Tijd is geld, zoveel Amerikanen nemen slechts een Lunchpauze van 30 minuten of achter hun bureau eten. Een heel contrast met Spanje of Griekenland, waar de lunch maar liefst drie uur kan duren

Pumpkin Spice Latte en de hippiebeweging

Alle verschillen terzijde, Europeanen staan open voor bepaalde aspecten van de Amerikaanse levensstijl. In feite zijn er de afgelopen jaren enkele belangrijke trends die vanuit de VS naar Europa zijn gekomen. Pumpkin Spice Latte (gretig geadopteerd door Europese influencers op TikTok en Instagram). Gender Reveal Parties (nog een hit op sociale media). Zwarte vrijdag. Halloween. En als we iets verder teruggaan in de tijd — begin jaren zestig om precies te zijn — dan is er de hippiebeweging, die in de VS is ontstaan en al snel over het Europese continent raasde.

Nu is er een andere Amerikaanse trend die zich een weg baant over de Atlantische Oceaan, en die heeft niets te maken met koffie, kortingswaanzin of Halloweenkostuums, maar vooral met de manier waarop de houding van mensen ten opzichte van werk verandert. We hebben het natuurlijk over The Great Resignation — ook wel genoemd De grote herschikking, De grote heroverwegingen The Big Quit. Het blijkt dat als het gaat om geluk op de werkplek, Europeanen en Amerikanen misschien toch niet zo verschillend zijn.

2. Wat is The Great Resignation?

The Great Resignation is een term die wordt gebruikt om de massale uittocht van mensen uit de Amerikaanse beroepsbevolking te beschrijven die de afgelopen twee jaar heeft plaatsgevonden. Anthony Klotz, een universitair hoofddocent management aan de Texas A&M University, bedacht de term. In mei 2021 voorspelde hij een enorme golf van ontslagnemingen in de VS na de pandemie. „Het grote ontslag komt eraan”, zei hij in een interview met Bloomberg die maand. „Als er onzekerheid is, hebben mensen de neiging om te blijven zitten, dus er zijn opgekropte ontslagen die het afgelopen jaar niet zijn gebeurd. De aantallen worden vermenigvuldigd met de vele openbaringen die verband houden met de pandemie — over tijd met het gezin, werken op afstand, pendelen, passieprojecten, leven en dood, en wat dat allemaal betekent — waardoor mensen de kantoorsleur van 9 tot 5 de rug kunnen toekeren.” Zijn voorspellingen bleken waar te zijn.

Onrustig door de pandemie, begonnen veel Amerikanen hun baan te heroverwegen. Ze gingen op zoek naar functies die een betere balans tussen werk en privéleven boden, zochten naar nieuwe carrièremogelijkheden of verlieten gewoon het personeelsbestand. Volgens een Enquête inderdaad van de Amerikaanse werknemers die sinds het begin van de pandemie minstens twee keer van baan waren veranderd, zei 92% dat ze het leven te kort vonden om een baan te behouden waar ze geen passie voor hadden. Deze mentaliteitsverandering leidde ertoe dat ongeveer 47,4 miljoen Amerikanen hun baan opzegden in 2021, een trend die gedurende 2022 sterk bleef. En hoewel experts zeggen dat de Amerikaanse stoptrend in 2023 tot op zekere hoogte zal afnemen, is die nog lang niet voorbij. Het kan zelfs besmettelijk zijn, aangezien het zich langzaam over Europa en de rest van de wereld verspreidt.

3. Komt The Great Resignation naar Europa?

Kort na de pandemie zagen Europese bedrijven op veilige afstand toe hoe The Great Resignation de Verenigde Staten overnam, in het vertrouwen dat hun mensen zouden blijven zitten. Veel Europese landen hadden immers sterke sociale vangnetten om zowel werkgevers als werknemers te ondersteunen in deze ontwrichtende tijden. Nu is het waar dat de pandemie onder Europese werknemers niet tot hetzelfde massale ontslaggevoel heeft geleid als bij hun Amerikaanse tegenhangers. Maar recente gegevens tonen aan dat er een verschuiving plaatsvindt.

Groot ontslag in Europa — Statistieken

• Nederland: volgens de Nederlands Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) het aantal mensen in Nederland dat de afgelopen 12 maanden van baan is veranderd, is aanzienlijk toegenomen. In het eerste kwartaal van 2022 gaven in totaal 1,9 miljoen mensen aan dat jaar met een nieuwe baan te zijn begonnen. Dat zijn er 400.000 meer dan in het eerste kwartaal van 2021. Het aantal mensen dat een eigen bedrijf start of freelancer wordt, stijgt ook (in het derde kwartaal van 2022) 1,2 miljoen mensen in Nederland werken ze freelance, een stijging van 127.000 in vergelijking met het jaar ervoor)
• Het VK: in het derde kwartaal van 2022, ongeveer 365.000 ontslagnemingen vond plaats in het Verenigd Koninkrijk, en nog meer in het tweede kwartaal van 2022:442.000 mensen verlieten hun baan. Dat is historisch gezien het hoogste aantal ontslagnemingen in meer dan tien jaar.
• Duitsland: Europa's grootste economie begint ook tekenen van The Great Resignation te vertonen. Volgens een nieuwe Enquête van het IFO Institutekampt een derde van alle Duitse bedrijven met een gebrek aan geschoolde arbeidskrachten, omdat ze geleidelijk veel van hun beste mensen zagen vertrekken. Gallups jaarlijkse Duitse werkplekstudie toont een recordaantal werknemers dat op zoek is naar een nieuwe baan, en 4 op de 10 zeggen dat ze volledig zouden stoppen met werken als ze het zich konden veroorloven, wat 25% meer is dan in 2016
• Frankrijk: eind 2021 en begin 2022 bereikte het aantal ontslagnemingen een historisch hoog niveau in Frankrijk, met bijna 520.000 ontslagnemingen per kwartaal, waaronder 470.000 ontslagen uit vaste contracten
• Europa in het algemeen: zoals hieronder te zien is, is Europa getuige een stijging van het aantal vacatures: 2,9% van de banen in de EU en 3,1% van de banen in het eurogebied waren vacant in het derde kwartaal van 2022. Oostenrijk heeft met 5,0% de hoogste waarde van de vacatures, gevolgd door België en Nederland (beide 4,9%)

Misschien vind je dit ook leuk: De staat van vaardigheden — Het oplossen van de puzzel voor het behouden van talent in 2023

4. Waarom zeggen zoveel Europeanen hun baan op?

Kortere werktijden, langere vakanties, sterkere steun van de overheid en betere (on) arbeidsvoorwaarden: vergeleken met hun Amerikaanse leeftijdsgenoten zou je denken dat Europese werknemers niets te klagen hebben. Dus waarom zeggen ze hun baan op? Het blijkt dat de redenen waarom Amerikanen en Europeanen naar de uitgang kijken grotendeels op elkaar lijken.

1. De wereld is veranderd

Nu, dit is misschien een knock-down-argument, maar het is zeer relevant. Tijdens de pandemie is de wereld veranderd. Er waren quarantaines, lockdowns en gezondheidsproblemen, en veel mensen begonnen gedurende langere tijd thuis te werken. Misschien trad het effect in Europa later in omdat het aantal ontslagen mensen tijdens de pandemie lager was. Maar toen de oorlog in Oekraïne begon en de gevaren van klimaatverandering in 2022 overal in het nieuws kwamen, begonnen Europeanen steeds meer na te denken over wat voor hen het belangrijkst was. Net als in de Verenigde Staten heeft deze tijd van introspectie werknemers ertoe gebracht te beseffen wat voor hen belangrijk is op de werkvloer. Velen van hen besloten niet langer te willen werken in een baan waar ze geen passie voor hadden en stapten over naar een werkgever die meer groeimogelijkheden, een doel en een gezonde balans tussen werk en privéleven bood.

2. Hoge niveaus van burn-out

Een van de belangrijkste oorzaken van de Grote Ontslag in Europa is de hoge mate van burn-out die veel mensen ervaren. Volgens recente statistieken is dit een groot probleem in Europa: tot 50% van de werknemers meldt op een bepaald moment in hun loopbaan symptomen van burn-out. Experts zeggen dat dit een van de gevolgen is van de pandemie — vooral de gezondheidszorg is hard getroffen — en anderen wijzen met hun vinger naar het toenemende gebruik van technologie, waardoor het moeilijker is geworden voor mensen om de verbinding met het werk te verbreken, wat heeft geleid tot een „altijd aan” -cultuur die kan bijdragen aan burn-out. Het is duidelijk dat de hoofdoorzaken van burn-out complex zijn. Ze zijn vaak afhankelijk van persoonlijke omstandigheden, maar dit heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat steeds meer mensen hun baan opzeggen op zoek naar een meer bevredigende en minder stressvolle werkomgeving.

EEN 2021 studie door Statista ontdekte dat Polen bovenaan de lijst staat voor burn-out, waarbij 66% van de ondervraagden toegeeft zich opgebrand te voelen of op het randje staat. Tsjechië werd tweede met 59%. Het VK en Frankrijk stonden onderaan de lijst. Ze hadden echter nog steeds respectievelijk 46% en 45% van de respondenten die een burn-out rapporteerden. Dus zelfs aan de lage kant van de burn-out van Europese werknemers is dat bijna de helft van de beroepsbevolking

Peter Norman, Employee Listening Consultant bij Perceptyx

Misschien vind je dit ook leuk: Twee derde van de Europese werknemers ervaart overmatige werkstress

3. Het verborgen ontslag

The Great Resignation is ook aangewakkerd door een groeiend gevoel van ontgoocheling onder jongere werknemers in Europa. Veel millennials en Gen-Z zijn van mening dat hun baan zinvoller en lonender zou kunnen zijn en dat ze niet eerlijk worden beloond of gewaardeerd voor hun werk. Het leidde tot een toename van de zogenaamde verborgen ontslaggolf, waarbij mensen hun baan behouden maar niet betrokken en onproductief zijn. Dit kan zelfs nog schadelijker zijn voor organisaties dan openlijk ontslag nemen, omdat dit kan leiden tot een daling van de productiviteit en het moreel, en tot een daling van de klanttevredenheid. Dit fenomeen kwam in 2022 in een stroomversnelling op sociale media, toen de hashtag #quietquitting populair werd.

Misschien vind je dit ook leuk: Rustig stoppen: rage op sociale media of teken van de tijd?

4. Een gebrek aan betrokkenheid van werknemers

Al tien jaar op rij staan Europese landen bovenaan de lijst van gelukkigste plekken op aarde. Het 2022 Rapport over wereldgeluk beweert dat Finland de nummer één positie bekleedt, op de voet gevolgd door Denemarken op de tweede plaats. Nederland, Zwitserland, Luxemburg, Zweden en Noorwegen staan ook in de top tien. Met andere woorden, je zou kunnen concluderen dat een groot deel van de Europese bevolking zich behoorlijk goed voelt — en dat geldt zeker voor het leven in het algemeen. Maar als het om de werkplek gaat, is er reden tot bezorgdheid. Volgens het State of the Global Workplace-rapport van Gallupscoort Europa laag op het gebied van werknemersbetrokkenheid. Terwijl de VS en Canada 33% van de betrokkenheid van werknemers zien, scoort Europa gemiddeld slechts 14% — wat Europeanen ongelukkiger maakt op hun werkplek dan wie dan ook ter wereld.

Hier zijn enkele van de belangrijkste redenen waarom mensen vertrekken

• 34% van de respondenten zegt dat ze vertrekken omdat ze niet tevreden zijn met de balans tussen werk en privéleven
• 23% aangeven dat hun huidige werkgever hen niet genoeg mogelijkheden voor loopbaanontwikkeling biedt
• 17% voelen zich niet gewaardeerd op het werk en vinden dat ze beter verdienen
• 17% overwegen een volledige verandering van branche of functie
• 14% geef 'slecht management' de schuld als reden om te stoppen en zijn ervan overtuigd dat ze een bedrijf kunnen vinden dat betere leiderschapsstijlen

De kosten van The Great Resignation en de aanzienlijke verschuivingen op de arbeidsmarkt die dat met zich meebrengt, zijn hoog. Gallup schat bijvoorbeeld dat het vervangen van vertrekkende werknemers kosten een half tot twee keer het jaarsalaris van de werknemer.

5. Hoe kunnen we het beter doen?

Dus, wat zijn de vooruitzichten voor Europa in 2023 als het gaat om het Grote Ontslag? Helaas is dat moeilijk met zekerheid te zeggen, omdat er veel factoren een rol spelen. Eén ding is zeker: de dynamiek tussen werknemers en werkgevers is veranderd, wat positief kan zijn. Zolang organisaties zich realiseren dat ze het probleem moeten aanpakken en een aantal van de volgende stappen moeten nemen:

• Verbetering van de arbeidsomstandigheden: organisaties kunnen werken aan het creëren van een positievere en ondersteunende werkomgeving, waaronder betere ondersteuning voor het evenwicht tussen werk en privéleven, meer mogelijkheden voor ontwikkeling en loopbaanontwikkeling, en effectievere communicatie en feedback
• Burn-out aanpakken: werkgevers kunnen ook maatregelen nemen om burn-out te voorkomen, bijvoorbeeld door de werkdruk te verminderen, meer middelen en ondersteuning te bieden en een cultuur van zelfzorg en saamhorigheid te bevorderen
• Bevordering van de betrokkenheid van werknemers: werknemers aanmoedigen om zich meer verbonden te voelen met hun werk en met de organisatie kan helpen om het risico op (verborgen) ontslag te verminderen en de productiviteit te verbeteren
• Het aanbieden van een eerlijke vergoeding: ervoor zorgen dat werknemers worden beloond voor hun werk kan ook helpen om het risico op een hoog verloop te verminderen, aangezien mensen eerder geneigd zijn hun baan te behouden als ze het gevoel hebben dat ze een eerlijke vergoeding krijgen
• Medewerkers helpen nieuwe vaardigheden te verwerven: een van de belangrijkste redenen waarom mensen vertrekken is een gebrek aan professionele ontwikkeling. Door werknemers in staat te stellen hun vaardigheden uit te breiden, zullen werkgevers beter in staat zijn hun beste talenten te behouden, terwijl ze op de hoogte kunnen blijven van de steeds veranderende wereld van werk door een cultuur van continu leren te creëren

Bij Lepaya helpen we organisaties een cultuur van continu leren te creëren en sterkere teams op te bouwen door innovatieve leerervaringen aan te bieden via onze Power Skills-training.

VERTEL ME MEER